jueves, 20 de diciembre de 2012


Me hubiera gustado escribir una bonita historia a tu lado, dicen que las mejores historias son aquellas que no tienen final no? … como me gustaría poder escribir un nosotros… te quiero mas de lo que de muestro mas de lo que quiero aceptar, no quiero darme por vencida pero cada día te siento mas lejos que el anterior y mañana te sentiré mas lejos que hoy, aunque cruce mi mirada con la tuya ya no tiene esa intensidad, ese cariño … ya no voy a poder fundirme más con tus labios verdad? Ni tan solo poderte hablar con naturalidad verdad? Jamás sucederá otra vez verdad? Quiero asumirlo pero no puedo porque me encantas y no se porque aun creo en esto cuando sé que todo a terminado ni siquiera empezó y siento como si te hubieras llevado un gran pedazo de mi, y de mi corazón, no quiero asumirlo estoy en las ruinas estoy triste, pero ni tan solo lloro cuando estoy sola no quiero afrontar otra vez esa oscuridad que me inunde cuando me siento tan solo que ni si quiera rodeada de gente me siento acompañada, esa soledad que se viste de negro, que se lleva toda la sonrisa que se puede llegar a originar entre mis labios se lo lleva todo… se la llevo cuando el se fue y ahora se la esta llevando antes de que tu y yo creemos un nosotros,… no quiero aceptar la ruda y dura realidad en verdad soy mas frágil que un cristal.. 


Me siento vacía fueron pocos momentos, pocas cosas, pero nadie más que nosotros sabe lo que sentimos cuando nos besamos, cuando pasaba la tarda a tu lado, donde me abrazabas, cuando nos metíamos debajo de la manta abrazados, cuando jugábamos como críos, haciendo tonterías, cuando los dos deseábamos estar cerca del otro, cuando todo y cada momento lo deseábamos, cuando no queríamos nada mas que robarnos innombrables besos, cuando no hacían falta palabras porque con una mirada nos decíamos todo, no hacían falta nada más que caricias para saber la calidez que desprendía tu corazón me sentía viva a tu lado, todo recuperaba un sentido, que perdió… en un momento. Enloquecía con tan solo oír tu preciada voz, con sentir tu mano acariciando mi mejilla cuando sentía tus palabras tan cerca que me hacían temblar, cuando rozaba esos labios en los cuales quiero robar un beso y muchos… más
Ojala pudiera volver a esos momentos pero se han acabado verdad? Jamás volverá a ser como antes jamás... porque lo he estropeado… ojala pudiera volver hacia tras… ojala… no sabes cuanto me gustaría estar en esto momento a tu lado decirte sin miedo cuanto te deseo y te quiero porque ni te lo imaginas…. Nada volverá… 

Todo y que se que jamás se escribirá un nosotros que solo era tu títere, que solo me utilizabas como te venia en gana, realmente quiero decirte que te quiero y no te culpo de nada, sinceramente me noto vacía, me sentí viva cuando oía tus tiernas y cálidas palabras que eran como si me abrazaran. Hecho de menos robarte cada beso, de tus dulces labios donde me pierdo y no pienso en nada más, me gustaría formar una historia, un nosotros, me gustaría luchar y conseguir que me vuelvas a hacer esas caricias donde me sentía tan protegida que ni tan solo una tormenta podría dañarme, solo tu me haces daño solo tu tienes la llave de todo este juego, solo tu mandas sobre mis sentimientos, una historia.. un nosotros como me gustaría volver ha esos días en que tu me dedicabas aquellas sonrisas, miradas, besos, caricias… donde sentía que me perdía y que te tendría a mi lado por todo el tiempo que quisiera. 

miércoles, 19 de diciembre de 2012


La primera vez que vi su rostro, la primera vez que sentí su calidez, la primera vez que oí su voz, la primera vez que le mire, la vez en que nos perdimos, pero deseaba que nunca acabara. La vez que me cogió por primera vez con la mano, mientras andábamos. Recuerdo cada pequeño instante a tu lado, pero especial. Recuerdo esa noche, esa noche estrellada, las estrellas parecían caer sobre nosotros, aunque fuera muy bonito, ya tenia algo más especial que mirar, tu rostro.
Recuerdo tu rostro mientras me esperabas en el portal, cuando andábamos el uno al lado del otro, haciendo bromas. Todos los preciados momentos que hemos vivido hasta ahora, las largas mañanas que hablábamos i hablábamos pero nos gustaba estar el uno con el otro, mientras paseábamos por la playa. La noche en que decidimos hacer una locura, fugarnos. La vez en que estábamos en la playa por la arena, estirados donde el agua acariciaba nuestros pies, encima la arena, mirándonos, la noche caía sobre nosotros, la luna se reflejaba en el mar y tu y yo, tan pequeños comparados con el mundo, y tan grandes al lado de un grano de arena. Mientras estaba sumergida en mil cosas que pensar, mirando al horizonte, empezamos a besarnos sin descanso.
Tu rostro mientras sonríes, mientras me miras, mientras te abrazo, mientras nos fundimos el uno con el otro, todo esto lo recuerdo como si te sintiera a mi lado. No sabes las veces que miro hacia al lado porque me imagino cada momento contigo y es como si notará tu presencia i besaras mi cuello, mis mejillas y me acariciaras y me sususuras cosas parecidas a un para siempre.
Es nuestra pequeña i prohibida historia, un secreto que guardamos, que solo tu y yo conocemos. Que solo tú y yo sabemos lo que pasa debajo de tus sabanas. Entre besos, bromas, tonterías y caricias me enamorado más i más de ti. Ya ni siquiera se estar sin pronunciar tu nombre a lo largo del día, ni tan solo sé como estar si tu no estas. En cada momento que paso sin ti hecho demos tenerte, besarte y acariciarte.


Em submergeixo escrivint pàgines i pàgines escrites, a les quals projecto els meus sentiments, escolto de fons música. La nit em rodeja, els ulls se m’omplen de llàgrimes m’entrés teclejo les lletres del teclat... Segueixo pensant en tot i en res. En tot el que ha anat passant aquets mesos. Aquets mesos prohibits al teu costat.
Me enamorat de tu, no es algú que pugui controlar, ho he intentat, he intentat que res d’això neixes... però ja no és un potser sento algú, no, ara és un t’estimo amb bogeria. No puc està sense parlar hores i hores per un xat sense tu, no puc evitar que estiguis al meu pensament casi totes les hores del dia. Moltes vegades he desitjat que el despertar-me no fossin els llençols qui m’envolten si no tu, els teus braços i despertar-me en mig de rialles i petons.
No saps el que m’agrada veure’t, parlar-te, mirar-te, riure encara que n’hi escolti el que dius, perquè estic endinsada en la teva mirada, mirant, i guardant cada petit detall en el baül del meu cor. Hem tingut, hi tenim moments i moments a vegades ets odiós però el mateix temps m’encantes i m’enamores cada vegada més. És un amor prohibit ho sé... sé perfectament que senti això que sento és un error, però no ho puc controlar. Com podria dir-te que sé que des de la primera vegada que et vaig veure el meu cor va donar un bot? Com dir-te que m’entrés ens perdem entre els nostres dolços petons hi ha més que passió? Com dir-te que cada matí desperto pensant en tu i m’adormo entre mig de llàgrimes saben que no et puc tindre amb mi?
Si et perdés per aquest sentiment que ha nascut en mi, voldria desaparèixer. Si tu no estàs em mi tot deixa de tenir forma. Des de que et vaig conèixer he aprés a estimar, t’estimo, et desitjo, no m’importa que ens odiem, que no sigui el centre del teu món, tot això va deixar de tindré significat des de que vaig començar a estimar-te, si pogués escoltar dels teus llavis, un t’estimo petita però no d’amistat, sinó d’amor verdader... dubto que algú hagi estimat tan com jo t’estimo a tu.
No saps el que arribés a causar en mi.


Han tornat aquelles ganes boges d’escriure, d’escriure pàgines dirigides el nostre amor que mai succeirà, d’escriure per aquella persona a la qual sé que hi puc confiar, estimar i desitjar. No et podré dir com em sento, com em sento quan estic amb tu, quan desitjo tenir-te entre els meus bressos i escoltar un dolç t’estimo dels teus llavis.
Aquesta nit em recorda aquella nit, en la que estàvem a la muntanya entre mig del no res, en la qual vam passejar, i en un instant vas tapar-me els ulls vas dir-me jo et guio... Confio tan en tu que no tenia por del que succeïa si no de perdre’t, sempre tinc aquesta por constant de que algun dia deixares d’estar amb mi, deixares de compartir aquets moments en els quals em vull quedar per sempre, ets tan dolç i tan odiós al mateix temps...
No saps el que sento per tu, ni tan sols tu imagines, si et fixessis en la mirada que et dirigeixo, en les paraules que et dic, i en com tremolo al està amb tu... si jo fos aquella a la qual tu estimes, no saps pas lo feliç que seria.
Cada vegada més desitjo robar-te un petó, tan robat que aconsegueixi robar-te el cor entre el nostre dolç i tendre petó . No vull compartir-te estic gelosa, del temps que transcorres sense mi, dels llençols que et cobreixen cada nit mentre jo tan sols puc gaudir una petita part del teu temps...
Vull rebolcar-me com solia fer, amb tu al llit. Acariciar-nos i besar-te infinites vegades, susurar-nos coses com dos enamorats, com dos nens innocents que es prometen amor etern, però no vull pas que sigui una promesa que no compliràs. Ni tan sols estic amb tu i m’imagino com seriem d’aquí un temps, ni tan sols t’he dit t’estimo que ja estic muntant castells en les meves fantasies veus que estúpida que sóc? Sembla que caigui i torni a caure com una nena que no aprèn. Que no entén que això es impossible, no vull enfrontar-me a la teva resposta, per lo tan encara puc controlar el que sento i ho tanco en els meus els sentiments amb una clau en el meu cor.
Saps? Sóc aquella que t’ha estimat des de el moment que li vas enviar una sol·licitud d’amistat, la qual el primer cop que va creuar la mirada em tu va notar com li va fer un bot el cor, que quan et va fer dos petons només tenia ganes de provar els teus dolços llavis... sóc aquella que no volia reconèixer el que sentia tot i que en el fons ho sabia, i poc a poc, tot això ha anat adquirint forma. Un sentiment tan fort, que sento que sense tu voldria morir. Quan estic el teu costat, noto que puc fer qualsevol cosa, que si tu ets amb mi, sóc capaç de tot. Ni t’imagines el que sento, ni tan sols sabràs mai el que he arribat escriure per tu... desitjo que arribi el dia que sigui jo la que ocupi un lloc especial en el teu cor, com tu ho has fet en el meu.
En fi i ara em pregunto i tot això perquè?



miércoles, 1 de febrero de 2012

Me sigo preguntando a mi misma que es que haga que siga contigo si prefieres una consola un juego virtual antes que hablar conmigo, no pido nada más que yo sea tu centro. no pido más que aunque ayamos pasado todo un dia juntos si te llamo no dejes de hablarme, que si lloro estes por mi no pido un principe solo un hombre que me valoro como quiero...
tal vez esto sea inutil escribo aqui en un blog que tu nunca veras escribiendo para que? si se que no lo leeras ni tan solo ahora mismo debes pensar en mi estas demasiado ocupado como para hacerlo verdad? demasiado ocupado jungando sin parar. Si te gusta tanto dejame antes de hacerme más daño, o si no lo haré yo estoy harta ya de que siempre tenga que ir detras tuyo de que estes siempre jugando de que yo sea un cero en tu vida y luego me digas que no es así porque cuando has quedado conmigo tu respuesta es si prefiero jugar no estaria aqui ahora y eso de que me sirve? si solo estas conmigo cuando estamos al lado del otro eres un interesao si solo me quieres para besarme buscate una golfa, porque yo no estoy preparada para aguantar que prefieras eso, me dices te quiero me dices cambiaré pero de que sirve si al cabo de poco lo vueleves a repetir? estoy harta de tanta mierda, estoy harta de que yo sea un cero en tu vida... lo más facil dejarte, pero es que te quiero ... pero me duele dejarte y a la vez no hacerlo.. 

sábado, 21 de enero de 2012

ara dos dias..

Ara dos dias, me demostraste lo mucho que me quieres lo mucho que me amas y me necesitas. me llenaste por dentro de felicidad, de sueños de emociones de las palabres que necesitva leer, oir.. todas aquellas palabres con las que me has robado el corazón por tercera  vez... me hace feliz simplemente pensar en ellas.. me hiciste darme cuenta de que de verdad me quieres que de verdad soy para ti especial de la misma manera que lo eres tu para mi!
Me gusta que me digas esas cosas, que dia a dia tesfuerzes para retenerme, que me mimes, que me digas lo mucho que me quieres i de tanto en cuanto un detalle.. para que mi corazón reboce de felicidad.
Te amo amor mio! eres todo y mucho más! 
me llenas cada dia de felicidad, me haces sentir en el aire, en las nuves oiendo tus palabras siento que es un sueño agarame i dime lo mucho que me quieres en cada instante i elevame hacia el cielo.. simplemente te quiero!































































































domingo, 15 de enero de 2012

... te quiero pero ..

no te das cuenta de que necesito más atencion si ya me prestabas poca, cuando no estamos juntos ahora con tu querida xbox ya no voy a tener parte en tu vida.. preffieres los juegos o eso es lo que siento, detecto que esto va ser aun mas problema que todos los anteriores ahora ya no se si podras sacar titmepo para mi o bien si  podremos seguir.. no se como vendra el futuro pero lo que se me presenta me destroza....
no te das cuenta de lo mucho que te quiero y necesito que estes por mi.. buf.. todo es una MIERDA, esta sociedad como evoluciona espero que no sea tu primera atencion la consola porque entonces esto se acabara porque ya he aguantado con lo que juegues siempre con el ordenador, pero como ese tiempo augmente te juro que yo no podré aguantar, por mucho que te quiera..

viernes, 13 de enero de 2012

ya no estas..


Aun sigo recordando tu aroma.. todo de ti..
los gestos que eran insignificantes en verdad importavan..
miradas palabras gestos, abrazos todo era importante..
i aun vives dentro de mi ni el tiempo que pasa haga que te olvide
y ahora ara un mes que me dejaste … y sigo sintiendo lo mismo..
y es que te quiero demasiado... soy tan estupida...
que el tiempo pasa las cosas sucenden y yo me he quedado anclada ha este recuerdo ..
quiero lograr sacarte de mi!
Olvidarte es lo que quiero! No vas a volver más, ha sdejado de pertenecer de me vida... ahora somos estraños quiza conozidos que se quisieron.. una historia de dos que acabo..
siempre quise que empezaramos pero que nunca se acabara... pero llego llego separarme de ti... lo vivido para mi fue muy importante no te imaginas cuanto importas en mi cuandoimportavas..
pero no puedo seguir esperando que vuelvas porque se que no lo aras.. siempre quise lo mejor para ti … intente todo..
dime que paso? Dimelo .. porque todo termino ? Porque sucedió asi? Te hecho demenos....
te has marchado y se que te he perdido por completo y sigo amandote.. tengo tu recuerdo lo que hemos vivido y este recuerdo vivira en mi! Pero quiero que se convierta en pasado de una vez tu sentimiento , quiero lograr decir adios amor adios sentimiento adios a todo lo que siento por ti..

Siempre?


Todos estamos solos, no hay nadie que vaya a estar ahí para siempre, por eso pensar que alguien nos pertenece, es una estupidez… Sé que parece imposible, pero a veces desearía que me perteneciera, que fuera sólo para mi, así podría metérmela en el bolsillo de la chaqueta y llevármela conmigo.  
Tenerte para siempre a mi lado tan imposible es que un amor a los 15 duré para siempre?

Y si es que tu no crees tan poco que lo nuestro duré para siempre a que tengo que esperar?

y apesar de todo... no te canvio por nada..






Te siento tan lejos, tan lejos esos dias pasados de verano, esa aroma, esa mano que se entrelzaba con la mia, esos besos de bajo del agua y nos reiamos, tu sonrisa tu mirada tus palabras todo ello lennaba este corazón, pasa el tiempo me doy cuenta de que tu herdida sigue tan abierta como el dia en que me dijiste se acabo...
Todo mi mundo se derrumbo , tu eras mi sueño , mi primer amor, la primera historia que sentia de verdad, los primeros sentimientos de niña inocente, todo me lo creia lo que salia por tu boca cada palabra, cada frase hermosa que salia de tus dulces y calidos labios que me decia nuestro camino es para siempre, pero eso si nunca me sueltes...
ahora soy yo , la que esta aqui relatando todavia nuestra historia, no hace unos dias, ni unas setmanas hace ya meses,  pero no me recuperó aparecen personas nuevas personas en mi vida, nuevos sentimientos florezen en mi pero ninguno de ellos tan intensos como el tuyo, intento ocultarme tras la gente, intenot ocultar el dolor de tu perdida, pero la verdad es que nada en mi a cambiado, hecho demenos cada cosa de ti, no eras perfecto ni el mas hermoso pero eras mi príncipe no eras azul, no eras nada ni nadie destacable al contrario eras tonto y lo sigues siendo pero... yo soy la niña estupida que se enamora enormemente de su querido principe, no es amor ilusorio, no es amor de un dia para otro, es amor que pervive en mi en mucho tiempo.
Ahora estoy intentando empazar de nuevo, ya ara unos meses pero nada es tan magico ni nada se compara a lo que sentia y a nuestra relacion, aun te recuerdo, hablo de ti, aunque no te haya vuelto haver aunque yo ya no exista en tu vida tu sigues en la mia.. como si todo siguiera, pero no es un sueño, i cuando me despierto me doy cuenta de que ya no estas que he vuelto a empesar y que has sido remplazado por alguien que se esfuerza y lo da todo para mi.. pero no se porque me sigo sintiendo vaicia...
Nada es tan magico, ni eterno, ni sincero como tu amor...

Tu eres mi tesoro!

Bailemos, juntos, este cuento, esta fantasia, este sueño que tengo en mente, relatemos juntos todos nuestros deseos unamos nuestros caminos en uno solo, lanzame al aire pero esperame siempre abajo, cierro los ojos para guardar tu imagen en mi memoria, no te suelto para no perderme o tropezar en este mundo tan oscuro si no estoy contigo, si tu caes yo caigo, pero si yo caigo me levantaras? 
hazme reir, besame, anbrazame i susurame cosas a lo ido como un : estaremos juntos siempre, quiza es un sueñp quiza creo en los cuentos diciendo cosas parecidas a un siempre, pero ahora en este preciso instante es lo que quiero, nose que nos tendra prepararos el futuro pero no le tengo miedo si me agarras de la mano. 
Tequiero mi amor...


Cuando más cerca estamos, más crece el miedo a perderte, no queda más que un mar de promesas vacias, quiero que mi amor florezca como una rosa y nunca se marchite. Que sea tan real, como un pinchazo que nada sea mentida, que queda promesa no quede rota jamás, quisera crer en esta realidad...

jueves, 12 de enero de 2012

El que pot arribar a caura del cel quan estas enamorat







Recordo aquell dia assolellat, quan sentia la frescor de l’aire contra el meu rostre. Em vaig asseure en un banc mirant el cel tan clar que hi havia. Vaig tenir un pressentiment. Algú s'apropava. Em va tapar els ulls, de manera que no vaig saber qui era fins que em va besar als llavis i vaig notar la seva càlida tendresa, mentre tots els meus pensaments s'esfumaven. Era ell, el meu estimat.
Vam estar passejant agafats de la mà pel parc, i vam trobar uns gronxadors i m’hi vaig asseure de seguida. Sentia el vent, la velocitat i també la llibertat.
Ell em mirava i jo, que volia saber què pensava, vaig saltar als seus braços i abans que li pogués preguntar el que volia saber, li va caure un objecte, de la butxaca. Quan m'estava ajupint per recollir-lo, van començar a caure pètals de color vermell. Uns pètals suaus que feien olor de rosa.
Una olor que s'estenia per tot arreu. Ens vam mirar. Ell em va abraçar i besar, llavors ens vam adonar que la pluja suau del principi, cada cop anava a més, fins que vam haver de recórrer veloçment el parc per arribar a la glorieta i poder refugiar-nos.
Allà veiem com anaven caient els pètals fins arribar al metre i mig d’alçada. Al cap d'una estona va parar, i va quedar un camí, de vermell, com una catifa, que recorria tot el poble. Era una imatge preciosa: tot d'un vermell tan i intens i aquell aroma tot era màgic.